บันทึกขอบคุณ (สำเนาจาก gotoknow)

08.26 น.ได้รับโทรศัพท์จาก พี่พนัส ด้วยน้ำเสียงอันเกรงว่าจะปลุกน้องจากนิทราหรือไม่..แต่เปล่าเลยหนูนิดกำลังน ั่งเช็ครายละเอียดจะมาที่ร้านเน็ท มาบันทึกโพสต์งานลงใน G2K  และได้รับแจ้งว่า “อ้ายลงขอบคุณ  (ขอบคุณในทุก ๆ ชีวิต และ G2K อันเนื่องมาจากการเติมเต็มผ้าป่าหนังสือ ฯ) ใน โกทูโนแล้วเด้อนิด ว่าจะให้นิดลงก่อนแต่ก็ย่านว่าจะซ่าไปอ้ายกะเลยลงก่อนไปแล้วเด้อ…..”

เวลานั้น…ที่พี่พนัสกำลังเขียนขอบคุณ G2K  หนูนิดก็หลับกรนสนั่นแล้วค่ะ ด้วยสังขาลของกระดูกที่เสือมและความเหนื่อยล้าของร่างกาย จากต้นสัปดาห์ที่ผ่านมาด้วยความกังวล และความเครียดต่างๆ มากมายเกี่ยวกับงานโครงผ้าป่าหนังสือที่เด็กรักป่า ที่ร่วมกับโครงการสายธารปัญญาความรู้สู่เด็กและเยาวชน ของมมส. จะออกมาเป็นอย่างไร ตัวของพี่พนัสคงมอบภาพออกหมดแล้วด้วยความชำนาญ แต่ตัวหนูนิดเพิ่งเป็นก้าวแรกที่เริ่มสัมผัส  ซึ่งแตกต่างจากชีวิตและการทำงานโดยสิ้นเชิง

แต่

เมื่อวันเวลาเดินทางมาถึง วันที่ 27-28 มิถุนายน  งานโครงการผ้าป่าหนังสือเพื่อเด็กรักป่า ของชมรมศึกษาผลงานวิทยากร เชียงกูล และโครงการสายธารปัญญาความรู้สู่เด็กและเยาวชน  ประสบความสำเร็จเป็นอย่างมากมาย  ซึ่งตัวหนูนิดเองรู้สึกดีใจ ตื้นตัน ใจเป็นอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่ง  ขออนุญาติเอ่ยความประทับใจจากชมรมหมอลำ  ซึ่งน้องๆทุกคนใช้ “ใจ” จริงๆ เดินลำขอรับเงินบริจาค ได้ฟังได้อ่านแล้วน้ำตาจะไหลออกมา บรรยายไม่ถูกจริงๆค่ะ แต่ไม่ใช่ว่าชมรมอื่นที่ไม่ได้กล่าวถึงไม่มีบทบาทหรือไม่มีความสำคัญนะค่ะ ทุกคนพี่หนูนิดบอกได้เลยว่าเก่งมากน่ารักมากๆ น้องๆทุกคนใช้ ความรัก ความศรัทธา จากบุคคลที่น้องๆ กล่าวเรียกกันเล่นว่า “บอส” (พี่พนัส) สะท้อนออกมาเป็นผลงานที่ขอยกย่องว่าสุดยอดจริงๆ ค่ะ

และงานโครงการผ้าป่าหนังสือฯ+งานโครงการสายธารปัญญาความรู้สู่เด็กและเยา วชน จะสำเร็จได้ด้วยตัวเองไม่ได้  ทุกฝ่ายต้องอาศัยความร่วมมือร่วมใจจากหลายฝ่าย  และฝ่ายที่จะกล่าวถึงๆ และ

ขอขอ บคุณทุกน้ำใจอย่างมากมายมหาศาล คือ พี่ๆน้องๆ ใน บ้านหลังนี้บ้านแห่งความรู้ บ้านแห่งปัญญาและบ้านแห่งความรัก นั่นคือ  บ้าน G2K  จากทั้งที่เอ่ยถึงและไม่ได้เอ่ย ตั้งแต่ก้าวแรกที่เดินเข้ามาพักพิง อาศัย

ขอบคุณทุกความรู้สึกที่ส่งเสียงมาตามสายโทรศัพท์พร้อมมอบเงินบริจาคผ่านบัญชี พี่หมู  ผู้น่ารัก

ขอบคุณทุกท่านที่เข้าผ่านพบและทักทายอย่างอบอุ่น เช่น พี่กัตจัง และผองเพื่อน

ขอบคุณที่ให้มีวันนี้วันแห่งความฝันในความคำนึงตลอดของการมีชีวิตอยู่ พี่พนัส น้องสายลม (มะเดี่ยว) และ น้องจากมมส.  ม.ราชภัฏบุรีรัมย์  ม.ราชภัฎสุรินทร์ และอื่นใดถ้าไม่มีเธอผ ู้นี้หนูนิดคงจะไม่ได้มาถึงซึ่งฝัน เพราะกำลังใจในการสู้ไม่ถอย ก็คือเธอ เธอเป็นเหมือนเทียนนำทางชีวิต เหมือนตำราเหมือนหนังสือที่คอยเคือนคนให้สำนึกรู้ค่าของความเป็นคนที่เกิดมา ในโลกนี้มีสิ่งใดบ้างที่เราทำ..เพื่อใคร..เธอผู้นั้นคือ พี่หน่อย เด็กรักป่า

ขอบคุณทุกๆความรู้สึกหลากหลายทั้งท ี่ผ่านเจอและได้ยิน ที่ทำให้เกิดการเรียนรู้ในแต่ละก้าวย่าง ซึ่งหนูนิดถือว่าเป็นสิ่งสำคัญมากๆในการเรียนรู้ในชีวิตเรียนรู้ทุกความรู้ส ึก

แ ละสุดท้ายขอขอบคุณด้วยหัวใจ ก็คือกำลังแรงใจทั้งหมดในหัวใจในความคำนึง ที่มีให้ตลอดมาตั้งแต่ครั้งแรกในการผ่านพบมารู้จัก และไม่ใช่แค่เพียงทักทาย และผ่านเลยไป ยังคงดำเนินอยู่บนเส้นทางของคนเคียงข้าง เพื่อคอยเติมแรงให้สร้างฝันตลอดมา คุณบอน กาฬสินธุ์

ด้วยความรัก

ขนิษฐา  ศิริพล

ประธานชมรมศึกษาผลงานวิทยากร เชียงกูล

ที่มา http://gotoknow.org/blog/myself/191140